Indonesië exporteert al koffie sinds de 18de eeuw. De toenmalige problemen zoals slechte arbeidsvoorwaarden en lonen in de koffiesector liggen mee aan de oorsprong van het Max Havelaar (Fair Trade) label.

De 19de eeuw
Tot het eind van de 19de eeuw werd er enkel arabica geproduceerd in Indonesië, maar door een uitbraak van de koffieroest ziekte, werden veel arabicastruiken door robusta vervangen, goed voor 75% van de huidige export. Vandaag is Indonesië een top 5 koffieproducent en de typerende, karaktervolle koffies van eilanden als Java en Sumatra zijn gekend op de specialty markt.
Wet hulling
Arabicakoffie uit Indonesië (Sumatra) is gekend voor het bijzondere ‘wet hulling’ proces; de koffie wordt gefermenteerd en gewassen, maar het perkamentvlies (laatste vliesje rond de groene boon) wordt al verwijderd vóór de koffie gedroogd is. Dit resulteert in typerende, karaktervolle smaken met lage aciditeit en volle body.


Een gefragmenteerde koffiesector
De Indonesische koffiesector is groot, divers en erg verspreid. Er zijn naar schatting 1 miljoen kleine producenten die in afgelegen dorpen over de verschillende eilanden wonen. De verschillende koffieregio’s vertonen bovendien verschillen op vlak van productiesystemen, klimaat, productkwaliteit, en verwerking na de oogst.
Deze specifieke geografie en onderlinge verschillen vormen een grote uitdaging voor de logistiek, voor de introductie van verbeterde technologie en voor het opzetten van sterke coöperaties. O.a. omwille van beperkte overheidssteun, worden de meeste koffieproducerende regio’s helaas gekenmerkt door lage opbrengsten, moeilijke logistiek en zwakke producentenorganisaties.